Казарян Павел Левонович
Казарян Павел Левонович — история билимин доктора, профессор (2002), Россия естественнай билимнэргэ Академиятын академига (2002), Хотугу Форум Академиятын академига (1998), Нуучча географияҕа обществотын уонна Россия суруналыыстарын Түмсүүтүн чилиэннэрэ, Саха Республикатын культууратын үтүөлээх үлэһитэ, Верхоянье бочуоттаах гражданина, үлэ бэтэрээнэ.
Олоҕун олуктара
уларыт- 1955 сыллаахха бэс ыйын 20 күнүгэр Армянскай ССР Ноемберянскай оройуонугар Кошкотан (билигин — Воскеван) сэлиэнньэҕэ төрөөбүтэ.
- 1972—1973 сс. — Ереван куорат троллейбустарын пааркатыгар слесарь, ону тэҥэ киэһээҥи оскуолаҕа үөрэнэр.
- 1978 с. — Ереваннааҕы государственнай университеты бүтэрбитэ.
- 1978—1986 сс. — Баатаҕай орто оскуолатыгар учууталлыыр, оройуон үөрэҕириитин салаатын аппаратыгар үлэлээбитэ.
- 1979—1983 сс. — ССРС билимин Академиятын Сибиирдээҕи салаатын Дьокуускайдааҕы филиалыгар аспирантураҕа кэтэхтэн үөрэнэр.
- 1985 с. — история билимин кандидатыгар «Верхоянская политическая ссылка во второй половине XIX в.» тиэмэҕэ диссертациятын ситиһиилээхтик көмүскээбитэ.
- 1986 с. — младшай научнай үлэһит.
- 1988 с. — научнай үлэһит.
- 1988 с. — история билимин докторыгар «Якутская политическая ссылка в системе карательной политики царизма» тиэмэҕэ диссертациятын ситиһиилээхтик көмүскээбитэ.
- 1990 с. — тыл, литература уонна история Институтын старшай научнай үлэһитэ.
- 1995—1998 сс. — Россия билимин Академиятын Уһук-Илиннээҕи салаатыгар история, археология уонна омуктар этнографияларын Институтыгар докторантураҕа үөрэнэр.
- 1999 с. — ведущай научнай үлэһит.
- 2000 с. — главнай научнай үлэһит.
- 2001—2003 сс. — нуучча нэһилиэнньэтин үөрэтэр Киин салайааччыта.
- 2003—2004 сс. — Саха Республикатын билимин Академиятын гуманитарнай Институтыгар история салаатын главнай научнай үлэһитэ.
- 2004 с. — Саха государственнай университетыгар отечественнай история кафедратын профессора.
П.Л. Казарян — 15 монография, кинигэлэр, брошюралар, 130 научнай уонна 50 научно-популярнай ыстатыйалар ааптардара.
Сүрүн үлэлэрэ
уларыт«Верхоянская политическая ссылка 1861—1917 гг.» (Якутск, 1989). «Под северным сиянием» (Якутск, 1989). «Олекминская политическая ссылка 1826—1917 гг.: 2 изд.» (Якутск, 1996). «Якутия в системе политической ссылки России 1826-1917 гг.» (Якутск, 1998). «Численность и состав участников польского восстания 1863—1864 гг. в якутской ссылке». (Якутск, 1999). «Генезис политической ссылки в России (конец ХV — начало ХIХ в.)». Учебное пособие. (Владивосток, 1999). «Ссылка в Сибирь. (конец ХVI — начало ХIХ в.)». Учебное пособие. (Владивосток, 1999). «Численность и состав участников польского восстания 1863—1864 гг. в якутской ссылке» (Якутск, 1999). «Профессор А.И. Новгородов» (Якутск, 2002). «История Верхоянска: 2 изд.» (Якутск, 2003).
П.Л. Казарян туһунан
уларыт- Архипова Г.А. Рец. на книгу Казаряна П.Л. «Верхоянская политическая ссылка 1861—1903 гг.». — Якутск, 1989. // Вопросы истории. — 1989. - № 10. — С. 161—162.
- Шостакович Б.С. Ссыльные революционеры в Сибири (ХIХ в.—фев. 1917 г.). — Вып. 12. — Иркутск, 1991. — С. 220—221.
- Третьяков В. Самый главный из армян — Казарян // Республика Саха. — 1995. — 24 нояб.
- Антонов Е.П. Об олекминской политической ссылке // Наука и образование. — 1998. — С. 125—126.
- Чернавская В. Политическая ссылка в Якутии // Россия и АТР. — 1998. - №3. — С. 128—131.
- Аристакесян Г. Связи Якутии и Армении — взгляд в будущее // Саха — Новости. — 1999. — 21 окт.
- Гарский А. Якутский историк — академик РАЕН // Якутия. — 2003. — 6 дек.
Сигэлэр
уларыт- Биобиблиографический справочник Архыыптаммыт 2016, Кулун тутар 4 күнүгэр.